കാറ്റ് തൻ്റെ മുടിയിഴകൾ പറത്തിയത് അറിയാതെ ആ ഭ്രാന്തി.. കടൽ തിട്ടയിൽ അങ്ങനെ വെയിൽ കൊണ്ട് ഇരുന്നു.. ആരൊക്കെയോ.. കടന്ന് പോകുമ്പോൾ… അവരെ നോക്കി പകച്ചു നിന്നു… അവർ കടന്ന് പോയ്‌ കഴിയുമ്പോൾ തിരകൾ എണ്ണാൻ തുടങ്ങും… അങ്ങനെ ദിവസങ്ങൾ.. ആഴ്ചകൾ.. മാസങ്ങൾ.. വർഷങ്ങൾ കഴിഞ്ഞു.. ആ വഴിവരുന്ന എല്ലാ കടൽ കാഴ്ചകാർക്കും ആ ഭ്രാന്തി ഒരു നിത്യ കാഴ്ചയായി..
സ്കൂൾ ട്രിപ്പ് കുറെ പെൺകുട്ടികൾ അത് വഴി കടന്നു പോയ്‌… അതിൽ ഒരു കുട്ടിയെ കണ്ടപ്പോൾ.. ആ ഭ്രാന്തി.. അവരുടെ അടുത്തേയ്ക്ക് ഓടിച്ചെന്നു.. ആ പെൺകുട്ടിയെ കടന്ന് പിടിച്ചു.. തോളിൽ കുലുക്കി.. ചോദിച്ചു രേവതിയല്ലേ.. അമ്മിണിയുടെ മകൾ..????? കുട്ടികൾ പേടിച്ചു ഓടി.. ബഹളം കേട്ട് ടീച്ചർ… ഓടിവന്നു.. ഒരു വിധത്തിൽ കുട്ടിയെ ഭ്രാന്തിയിൽ നിന്നും രക്ഷപെടുത്തി… എന്നിട്ട് ഭ്രാന്തിയെ ചീത്തപറഞ്ഞു…. ഭ്രാന്തിയുടെ ഭാവം മാറി.. അവൾ നിലത്തു കിടന്നു ഉരുണ്ടു.. അലറി.. കരഞ്ഞു… എല്ലാം കണ്ടു നീലിമ ആകെ പകച്ചു നിന്നു പോയി..
ഒച്ചയും… ബഹളവും കേട്ട് അകലെ കപ്പലണ്ടി കച്ചവടം നടത്തിയ അബൂക്ക ഓടിവന്നു.. ആ ഭ്രാന്തിയെ എന്തൊക്കൊയോ പറഞ്ഞു സമാധാനിപ്പിച്ചു.. പിന്നെ ടീച്ചറെ മാറ്റി നിറുത്തി ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു. അവൾ പാവം ആണ്. അവളുടെ അടുത്ത കൂട്ടുകാരി അമ്മിണി ദുബായിൽ ജോലിക്ക് പോയപ്പോൾ.. തൻ്റെ മകളെ അവളെ ഏല്പിച്ചു പോയതാ.. അവളുടെ കുഞ്ഞിനെ ഒരു കുഞ്ഞില്ലാത്ത അവൾ പോന്നുപോലെ വളർത്തി.. എല്ലാ ദിവസവും കടൽ കാണിക്കാൻ കൊണ്ട് വരും.. അവർ രണ്ടുപേരും കടൽ വെള്ളത്തിൽ കളിക്കും.. അങ്ങനെ ഒരു ദിവസം കടലിൽ കളിക്കുന്ന അവളെ.. കടൽ തിരകൾ അവളെ കൊണ്ട് പോയി.. അവസാനം മൂന്നു ദിവസം കഴിഞ്ഞു ജീവനില്ലാത്ത അവളെ തിരകൾ തീരത്ത് ഉപേക്ഷിച്ചു.. അന്ന് അവൾ ഭ്രാന്തിയായതാ.. ഭർത്താവും.. പലരും കൂടി അവളെ ഇവിടെ നിന്ന് കൊണ്ട് പോകാൻ ശ്രമിച്ചു.. നടന്നില്ല
മഴയും.. വെയിലും.. കാറ്റും.. രാത്രിയും അവൾ അവളുടെ പ്രിയ മകൾ വരുമെന്ന് കരുതി.. അവിടെ തിരകൾ എണ്ണി കാത്തിരിക്കുന്നു…
